vrijdag 14 maart 2008

De harde realiteit...


Ik heb het gevoel dat de kinderen niet echt KIND mogen zijn. Van zodra de kinderen even afgeleid zijn van de les of als zij gewoon even gek doen, dan worden ze meteen terechtgewezen door de leerkrachten.
Er wordt verondersteld dat de kinderen als engeltjes aan hun lessenaar zitten, dit het liefst met hun oren open en hun mond dicht.
Bij die engeltjes zitten ook soms wel eens bengeltjes en die worden meteen gestraft.
Ofwel krijgen ze een uitgebreide preek ofwel krijgen ze enkele slagen van de stok. Deze slagen zijn niet mals! Wees maar gerust…

Ik heb in een vorige post reeds vermeld dat de kinderen de voorbije week examens hadden. Er moet hierbij me even iets van het hart…
De kinderen vertelden me dat van zodra ze voor een vak ‘onder de 75%’ hadden stokslagen kregen en daarvan was ik deze week ook getuige.
Alle kinderen van de lagere school moesten plaatsnemen op het grasveld. Vervolgens werden de punten van de examens (per vak) afgeroepen. Wanneer een kind onder de 75% had, kreeg het enkele slagen van de stok (op de handen, op de kuiten, op de bips en op de rug).
En dat KEIHARD! Mijn hart stond op dat moment even stil. Sommige kinderen zakten inéén van de pijn. Bij anderen rolden de tranen van hun wangen.
Ik vond het vreselijk om WEER getuige te moeten zijn van deze vreselijke
manier van “straffen”.
Net zoals de vorige keren stond ik vastgenageld aan de grond. Op dat moment wist ik niet goed hoe ik mij moest gedragen.

Wat kon ik doen? Kon ik eigenlijk wel iets doen? Als stagiaire en als buitenstaander sta je daar eigenlijk een beetje machteloos tegenover…

Heel wat vragen en bedenkingen kwamen bij me op. Hoe kan je een kind nu straffen als het bepaalde competenties niet bezit?
Kan je een kind zomaar straffen omdat het in een bepaald vak niet uitblinkt? Is dat wel verantwoord?

Sommige kinderen moeten inderdaad wel eens terechtgewezen worden omdat ze meer moeten studeren of omdat zich meer moeten inzetten, maar moeten ze daarom ook geslagen worden?
Er zijn ook kinderen die echt het beste van zichzelf geven, die zich ten volle inzetten maar die gewoon de 75% niet halen.
Moeten die leerlingen ook boeten? Moeten ze gestraft worden voor iets waar ze niet aan kunnen doen? Moeten ze gestraft worden omdat ze hun best doen maar toch geen 75% hebben als eindresultaat voor een vak?

Mijn medestudenten en ik hadden er een gesprek over met enkele leerkrachten van de school. Zij zijn er dus echt van overtuigd dat wanneer je de kinderen slaat ze ook slimmer worden en meer gemotiveerd zullen zijn om te leren.
Met andere woorden, de kinderen worden slimmer wanneer ze eens goed ‘aangepakt’ worden met de stok. “Handig toch?!”

Ik heb er in ieder geval mijn bedenkingen bij…
Het is gewoon vreselijk om de kinderen, waar je al een paar weken een goede band mee hebt zoveel pijn te zien lijden!


Teacher Analies, die een beetje ontgoocheld is in deze manier van 'straffen'...

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag Annelies,

Het is zondag en ik heb nu eerst wat tijd genomen om nog eens je site te bekijken en een berichtje door te sturen.
Ik ben blij jou lachende gezicht te zien tussen die schattige kinderen en leerlingen van jou.
Ik weet uit ervaring dat het niet altijd zo leuk is, zoals je verhaal van die stokslagen is het zeker slikken en stiekem een traan wegpinken. Het doet een mens nadenken over zin en onzin van bepaalde dingen. Hou maar vol met de manier waarop jullie werken, zo zien ze dat resultaten behalen niet moet samengaan met kinderen slaan.
Ikzelf ben examens aan het verbeteren en mag er niet aan denken dat ik alle lln. die geen 75% hebben zou moeten stokslagen geven.
Annelies hou er de moed in, geniet van het lesgeven op je "fijne" manier en met je grote hart.

Leen Vandenberghe

Sheila zei

Dag Lieske , na heel wat omwegen ben ik er terug , wachtwoord vergeten en niet terugvinden , elektriciteit uitgevallen niet te doen .Oei Lieske ik kreeg er kippevel van hoe ze ginder de kinderen straffen niet te doen.Wij staan daar niet bij stil dat dat nog gebeurt. Bram kon het niet geloven.Annelies doe maar verder op jou manier want met je schitterende glimlach steel je ieders hart. De foto's op je blog zijn fantastisch en je straalt als geenander dat kan en dan die kindergezichtjes zo stralen dat die doen. Het doet we wel iets.Toch zullen we blij zijn dat je terug in belgie bent maar neem er nog maar van. Je mama houdt me op de hoogte. Van iedereen de groetjes en ne dikke pieper van Ilke. Tot schrijfs Sheila

Anoniem zei

Het feit dat je zo'n dingen kan neerschrijven en mensen het gevoel kan laten beleven dat jullie ongeveer op dat moment voelden getuigt van grote klasse en een sterk vergrootte horizon. Alleen dit al getuigt van een geslaagde stage. Chapeau aan u en al uw stagegenoten! Werkelijk chapeau!
Martijn